Visueel denken creëert scherpe vragen

Red stripe

Niet lang geleden sprak ik een oud collega die nu voor een klant van ons werkt in het innovatie team. Daar maakte hij nog regelmatig gebruik van pen en papier om problemen en ideeën uit te tekenen.

“Je hoeft niet meer te tekenenen voor ons, hoor”, grapte eens een van zijn nieuwe collega’s. Mijn oud collega reageerde met een glimlach en zei: “Weet ik, het gaat me ook helemaal niet om de tekening, maar om de activiteit van het tekenen.”

En ik begreep precies wat hij bedoelde.
Als de man met de tekenpen moet ik een situatie écht begrijpen. Dus ik stel vragen, heel veel vragen. Deze zijn gericht op het concreet maken en het vereenvoudigen van wat mensen zeggen. Dit zijn cruciale vragen die ik bijna als vanzelf ga stellen omdat ik er een beeld bij moet vormen.
En niet eens mijn eigen beeld, maar het beeld van mijn gesprekspartner. En als ik deze exercitie met een groep mensen doe, dan moet ik zelfs het gedeelde beeld zien te grijpen, het shared mental model, zoals dat chique heet.

Dat kan alleen door het cyclische proces van vragen, tekenen, delen, reacties horen en opnieuw vragen. Think, draw, share doopte een andere oud collega dit proces lang geleden. Voor mij de beste omschrijving van wat ‘visueel denken’ in essentie is.

En als je de cirkel maar vaak genoeg doorloopt kom je op een bepaald moment bij iets gezamenlijks, of de essentie, of onderling begrip, of….

Hey, maar neem het niet van mij aan. Ervaar het zelf. Voor jezelf, met een collega, met je team. Pak een stift en een stuk papier en maak een tekening van je werk, je uitdaging, je transitie. En spreek met jezelf of je team af dat je niet iets maakt wat ingelijst hoeft te worden. Het gaat om de activiteit. Je mag de schets altijd bij het oud papier doen. Ik beloof je dat het zijn functie zal hebben.

Met visuele groet,
Jeroen