Aan de faculteit Industrieel Ontwerp is mij geleerd om bij aanvang van een ontwerp oefening mezelf altijd deze vraag te stellen. Voor wie ontwerp ik dit? En wat is de waarde die het product vervullen moet? De herhaling zorgde ervoor dat de vraag insleet in mijn routines. Ik heb het ontwerpen van producten ingeruild voor het ontwerpen van verhalen. Maar de ontwerpprincipes gebruik ik nog dagelijks.
Bij een nieuwe aanvraag neem ik bijvoorbeeld ruim de tijd om de klant, de organisatie en haar context te leren kennen. Dit voelt soms vertragend voor een klant, wat er eens toe leidde dat iemand me eens vroeg of ik de opdracht wel wilde doen. Ik geloof echter dat als ik de ruimte neem om een goeie analyse te doen, ik een dienst kan leveren met een grotere impact.
‘Start with the end in mind’
Onderdeel van die analyse bestaat uit het vooraf gezamenlijk definiëren van het eindproduct, lokwel ‘Start with the end in mind’. genoemd. ( Een inspirerende blog over dit onderwerp hier).
Het is de uitdaging om de behoefte achter de vraag te bepalen. Wat is de uitdaging van de klant, en hoe kan onze dienstverlening daar een bijdrage aan leveren.
In mijn vak als ‘visueel denker’ is mijn bijdrage het ontwerpen van een communicatie middel dat een verhaal moet overbrengen. Om dat scherp te krijgen zet ik altijd ons communicatie model in. Hierin schetsen wij het eindproduct met gebruikers en doelgroep in een bepaalde context.
